Κάποτε στην Ανατολή

Be a Fan

Κάποτε στην ανατολή ήταν ένας Μαθητής που αγαπούσε πολύ τον Δάσκαλο του...

Πρόφερε λοιπόν σα μάντραμ το όνομα του Δασκάλου του ξανά και ξανά και ξανά.

Ο Θαυμασμός, η Αγάπη, η Εμπιστοσύνη, η Ευγνωμοσύνη και η Έμπνευση ήταν τόσο 

Μεγάλη  και ο Μαθητής τόσο πλυμμηρισμένος από Χαρά μόνο που πρόφερε το όνομα Αυτό

που μια μέρα έτσι όπως βρισκόταν στην όχθη της λίμνης, προφέροντας την Ιερή για αυτόν

λέξη περπάτησε στο νερό και έμεινε για πολύ ώρα να ισορροπεί πάνω σε αυτό.!

Οι υπόλοιποι Μαθητές που βρίσκονταν γύρω στην περιοχή αντίκρυσαν το θέαμα και έτρεξαν 

αμέσως στο Δάσκαλο να πουν το γεγονός.

Ο Δάσκαλος κάλεσε τον γεμάτο Ευγνωμοσύνη Μαθητή να τον ρωτήσει πως κατάφερε να

κάνει ένα τέτοιο Θαύμα.

''Πως κατάφερες να περπατήσεις πάνω στο Νερό;'' ρώτησε ο Δάσκαλος.

''Αγαπημένε μου Δάσκαλε είναι απλό. Λέω απλά το όνομα Σου μέσα από την Καρδιά μου 

και αμέσως συμβαίνει.!'' είπε ο Μαθητής.

Το ίδιο κιόλας απόγευμα ο Δάσκαλος πήγε ο ίδιος να δοκιμάσει την μέθοδο αυτή.

Έφθασε κοντά στη λίμνη,...

Πρόφερε το όνομα του....

και άρχισε να βαδίζει.

και φυσικά βούλιαξε μέσα στο νερό και τη λάσπη..... 

Πιο σημαντικό από το τι είναι ο κάθε άνθρωπος ακόμα και αν μιλάμε για το Δάσκαλο μας δεν είναι το τι είναι ο άλλος άνθρωπος αλλά το τι έχουμε εμείς κρατήσει στην Καρδιά μας για Αυτόν. Η Έμπνευση, η Ευγνωμοσύνη, η Αγάπη και ο Θαυμασμός είναι οι Α-ληθινές Κινητήριες Δυνάμεις που μπορούν να μας απογειώσουν από την ψευδαίσθηση, από τη Σαμσάρα, 
και όχι η προσκόλληση στον κόσμο των φαινομένων...